Draghi en de slederit door het eindeloze woud

“De doodskreet van Natasja snijdt ons pijnlijk door de ziel. Nog zesendertig werst en in blauw geruite kiel” (uit De Dodenrit, Drs. P)

Deze week maakte Draghi bekend dat de Europese centrale bank de inkoop van schuldpapier bij de banken verhoogt tot 80 miljard per maand. Een nieuw geldinfuus voor de banken om ze te bewegen om hun werk te gaan doen, het financieren van bedrijven.

Het is duidelijk dat het repertoire van de Europese Centrale Bank beperkt blijft tot het draaien aan de geldkraan. Als aanvulling daarop is nog een indrukwekkende bureaucratie in het leven geroepen, onder meer een gigantisch controleapparaat. Net als in het beroemde lied van Drs. P. wordt dezelfde maatregel steeds herhaald, zonder enkel effect.

mario-draghi

Conclusie

Draghi heeft slechts een enkelvoudig sturingsinstrument wat per definitie ontoereikend is. Voorts werkt de bureaucratie als zand in de toch al moeizaam draaiende wielen.

We schieten steeds weer in de reflex van meer geld verstrekken en meer groei willen, terwijl dat de productiemaatschappij op zijn retour is. Voor de juiste afstemming van vraag en aanbod zorgt het Web en de technologie zorgt voor productverbetering respectievelijk verduurzaming en minder uitval en vervangingsvraag. Natuurlijk zijn daar nog dienstverlening en zorg, maar ook hier staat de technologische innovatie pas aan het begin.

Wanneer gaan we onder ogen zien dat we fundamenteel na moeten denken over de plaats van arbeid in de samenleving?

– Laat degenen die de boot missen in de race naar de resterende banen hun tijd besteden aan zinvolle participatie in de samenleving, en val 60-plussers niet meer lastig met sollicitatieplicht.

– Maak een koppeling tussen pensioengelden en financiering van woningbezit en zorg dan meteen voor een realistisch fiscaal regime.

Na wat kleine ombuigingen gaan mensen dan ook weer in deze samenleving geloven, en ontstaat er genoeg vertrouwen voor een normale inzet van middelen.